Praca stanowiła podstawę rozprawy doktorskiej. Balonowa walwuloplastyka aortalna wykonywana u noworodków z najcięższymi, zagrażającymi życiu postaciami zastawkowego zwężenia aorty jest uznaną metodą leczenia. Okres 25 letnich doświadczeń światowych w stosowaniu tej metody u noworodków stwarza podstawę do oceny wyników odległych i czynników decydujących o losie pacjentów. Celem opracowania była ocena wyników aortalnej walwuloplastyki balonowej wykonanej u noworodków z krytycznym/ciężkim zwężeniem zastawki aortalnej ze szczególnym uwzględnieniem: - Oceny bezpośrednich wyników anatomicznych i hemodynamicznych przezskórnej walwuloplastyki aortalnej u noworodków. - Oceny odległych wyników anatomicznych i hemodynamicznych przezskórnej walwuloplastyki aortalnej u noworodków. - Analizy ewolucji zmian anatomicznych zastawki aortalnej i dwudzielnej oraz zmian anatomicznych i czynnościowych lewej komory w okresie pozabiegowej kontroli pacjentów. - Ustalenie czynników mających wpływ na wyniki przezskórnej walwuloplastyki aortalnej u noworodków, w tym określenie czynników ryzyka nawrotu zwężenia zastawki aortalnej oraz powstania i narastania pozabiegowej niedomykalności aortalnej.