Dlaczego Michaił Chodorkowski, wiedząc, że zostanie aresztowany, w przeciwieństwie do innych oligarchów nie uciekł z Rosji? Jak z jego perspektywy wygląda dziś życie łagiernika? Jak wyobraża sobie przyszłość swojego kraju? Między innymi na te pytania odpowiada dziś zza krat w pierwszej autobiograficznej książce. Ten najbogatszy niegdyś człowiek Rosji stał się jej najważniejszym, ale i najbardziej niewygodnym więźniem. Aresztowanie szefa Jukosu w 2003 roku, a potem jego procesy okazały się punktami zwrotnymi w dziejach Rosji – z kraju, który, jak się wydawało, dążył do demokracji, zaczęła się ona zmieniać w kraj reglamentowanej wolności, ograniczonej swobody wypowiedzi i coraz potężniejszych służb specjalnych. Autorzy wnikliwie i odważnie opowiadają o przyczynach tych politycznych i ekonomicznych przemian. Ale równoległym bohaterem ich książki jest Władimir Putin, któremu Chodorkowski pomógł dojść do władzy, by potem wielokrotnie – także zza krat – krytykować go za autorytaryzm. Natalia Gieworkian uzupełnia zaś tę opowieść fascynującymi i wstrząsającymi relacjami bliskich i współpracowników "więźnia Kremla". Czyta się jak triller. Kłarisa Pulson politzeky.ru Putin i Chodorkowski są do siebie bardziej podobni, niż im się wydaje. Siergiej Kuzniecow, booknik.ru Gieworkian przytacza świadectwa, które potwierdzają, że Chodorkowski zdawał sobie sprawę, że go zamkną, ale uważał za niemożliwe porzucenie Lebiediewa. Być może to właśnie najważniejsza część książki. Te świadectwa historię Chodorkowskiego przekształcają w mit o bohaterze tragicznym Siergiej Kuzniecow, booknik.ru Michaił Chodorkowski ma zaledwie czterdzieści dziewięć lat i niby za wcześnie na podsumowania. Ale jest mądrym człowiekiem, dobrze znającym rosyjską historię i dlatego zdaje sobie sprawę: drugiej szasny może już nie mieć. Ilja Jaszyn, “The New Times”