Celem konferencji ARCHBUD było stworzenie płaszczyzny współpracy specjalistów i ludzi nauki z kraju i zagranicy, kształcących przyszłych projektantów, czynnie działających architektów, urbanistów, konserwatorów, inżynierów budownictwa i konstruktorów. Cennym rezultatem tej współpracy jest możliwość szerszego wykorzystania wyników badań naukowych i doświadczeń praktyków w zakresie następujących zagadnień: – wskaźniki i standardy urbanistyczne zabudowy, – architektura obiektów wielkoprzestrzennych, – walory ekonomiczne przestrzeni w projektach architektonicznych, – projektowanie, urządzanie i eksploatacja obiektów architektury krajobrazu, – problemy ekologii i energooszczędności w budownictwie, nowoczesne technologie materiałowe, – problemy kształtowania i obliczania konstrukcji, – problemy kształtowania parametrów środowiska wnętrz mieszkalnych i biurowych, instalacje budowlane. Rozdział pierwszy monografii podzielono na sześć części. Pierwsza dotyczy ważnych w budownictwie dokumentów w postaci: dyrektyw opublikowanych do stosowania w krajach członkowskich Unii Europejskiej, polskich ustaw; „Prawo budowlane”, „O wyrobach budowlanych”, „O normalizacji w budownictwie”, aprobat technicznych i certyfikatów budowlanych. Kolejna część tego rozdziału jest poświęcona wyrobom murowym. Przedstawiono w niej także zasady oznaczania cech technicznych tych wyrobów. Część trzecia i czwarta dotyczy zapraw do robót murarskich oraz betonów. Własności techniczne pap i warstw bitumicznych, stosowanych głównie w izolacjach przeciwwilgociowych opisano w części piątej. Ostatnią część pierwszego rozdziału monografii poświęcono charakterystyce wyrobów ekologicznie szkodliwych, koncentrując uwagę głównie na związkach organicznych emitowanych do powietrza w pomieszczeniach mieszkalnych, nukleidach, wyrobach azbestowo-cementowych oraz metalach ciężkich. W rozdziale drugim monografii przedstawiono wybrane przykłady zastosowania materiałów polimerowych jako tworzyw konstrukcyjnych stosowanych w budownictwie i jako elementy architektoniczne. Dotyczą one nie tylko zastosowania litych materiałów, ale wskazują na możliwość modyfikacji istniejących od wielu lat tworzyw, co powoduje uzyskanie kompozytów, lekkich termoplastów porowatych lub polimerów uniepalnionych itp. Omówiono zwłaszcza grupę tworzyw amorficznych o znacznej transparentności na przykładzie poliwęglanu. Materiał wzbogacono o wybrane zagadnienie malowania tworzyw polimerowych farbami przemysłowymi.