Walter Schellenberg (1910-1952) był szefem służb wywiadowczych Trzeciej Rzeszy. Początkowo prywatny sekretarz Himmlera, szybko awansował w nazistowskiej hierarchii. W 1938 r. organizował Einsatzgruppen przed zagarnięciem Czechosłowacji; następnie został szefem wydziału kontrwywiadu Sicherheistdienst (SD), założonej i kierowanej przez Reinharda Heydricha Służby Bezpieczeństwa SS. W listopadzie 1939 r. dowodził niemieckim oddziałem zbrojnym, który przekroczył granicę holenderską w celu porwania dwóch agentów brytyjskiego wywiadu. W latach 1939-1942 pełnił funkcję zastępcy szefa wydziału VI w Głównym Urzędzie Bezpieczeństwa Rzeszy (RSHA), któremu podlegała tajna policja polityczna za granicą. W 1944 r. stanął na czele połączonych służb wywiadowczych SS i Wehrmachtu. Pod koniec wojny sam rozpoczął tajne negocjacje z zachodnimi aliantami. Nakłonił też Himmlera do podjęcia prób nawiązania rokowań dotyczących ewentualnej kapitulacji wojsk niemieckich na Zachodzie.