Problem osamotnienia dziecka w  środowisku rodzinnym jest istotnym zagadnieniem pedagogicznym. Powaga tego problemu wynika z  trzech co najmniej uwarunkowań. Po pierwsze – coraz więcej dzieci z  różnych typów rodzin odczuwa psychiczny stan poczucia osamotnienia w  środowisku rodzinnym. Po drugie – stan osamotnienia dziecka w  rodzinie przenosi się również na inne środowiska społeczne (szkołę, środowiska lokalne czy rówieśnicze). Po trzecie – uwidaczniają się negatywne konsekwencje rozwojowe, wychowawcze, społeczne i  edukacyjne dzieci z  poczuciem osamotnienia.