Stanisław Kulon, wybitny rzeźbiarz, profesor warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, urodził się w 1930 roku na przedwojennych Kresach Wschodnich, w małej wiosce w powiecie Podhajce. Jego sielskie dzieciństwo zostało brutalnie przerwane 10 lutego 1940 roku, kiedy całą rodzinę Kulonów - rodziców i sześcioro dzieci - Rosjanie deportowali aż pod Ural. Ciężkie warunki życia w uralskich obozach pracy doprowadziły do szybkiej śmierci rodziców, a także młodszego rodzeństwa Autora. Pozostałe przy życiu dzieci przebywały od tego czasu w rosyjskich sierocińcach. Interesujące wspomnienia Stanisława Kulona przedstawiają, oprócz bardzo dramatycznych przejść jego rodziny podczas zesłania, także początkowy okres istnienia Polski Ludowej, odbudowę kraju po wojennych zniszczeniach, lata stalinizmu i "odwilż" po 1956 roku.