Zazdrość jest zwyrodnieniem naturalnego popędu, by naśladować innych w ich zaletach i dobrych działaniach. Nie życzy się bliźniemu dobra, bo wydaje się, że o­no przeszkadza własnej sławie, osobistemu wywyższeniu. Zazdrość to smutek z powodu cudzego dobra i radość z powodu cudzego nieszczęścia. To niewłaściwe odniesienie do dóbr, które posiadają inni. Bardzo często zazdrość i nienawiść łączą się w jedno, tworząc siłę skutecznie niszczącą wszelkie formy miłości. Różni się o­na jednak znacznie od nienawiści, która nie życzy bliźniemu żadnego dobra. Zazdrość porównuje się często do rośliny, której pierwsze listki są zazdrością, a kiedy rośnie o­na dłużej, zamieniają się w zawiść i nią kwitną. Kiedy zaś ten kwiat dojrzeje, wysypują się z niego trujące owoce nienawiści.