Biografia legionisty I Brygady, uczestnika wojny polsko-bolszewickiej odznaczonego Srebrnym Krzyżem Orderu Virtuti Militari. W okresie międzywojennym służył jako oficer 25 pp w Piotrkowie Trybunalskim, a następnie w 73 pp w Katowicach. W kampanii wrześniowej dowodził Ośrodkiem Zapasowym 23 Górnośląskiej Dywizji Piechoty. Był jednym z założycieli konspiracyjnej Organizacji Orła Białego, utworzonej pod koniec września 1939 r. w Krakowie (podporządkowanej Służbie Zwycięstwu Polski). W listopadzie 1939 r. został komendantem Podokręgu Zagłębie, wchodzącego w skład Okręgu Krakowskiego SZP-ZWZ. W 1941 r. mianowany komendantem Okręgu Śląskiego ZWZ. Ze względu na przedwojenną działalność na terenie Śląska i Zagłębia był szczególnie poszukiwany przez Gestapo. Bezpośrednie zagrożenie aresztowaniem było powodem przeniesienia go w lipcu 1942 r. na stanowisko komendanta Okręgu Poznańskiego AK. Zadenuncjowany przez agenta Gestapo, 22 stycznia 1944 r. został aresztowany w Poznaniu. Po bestialskim śledztwie skazany na karę śmierci i 2 czerwca 1944 r. rozstrzelany w obozie w Żabikowie. Pośmiertnie odznaczony przez komendanta głównego AK Złotym Krzyżem Orderu Virtuti Militari.