Zakres chronologiczny książki, mieszczącej się w szerokim nurcie burzliwej dyskusji nad miejscem Rosji we współczesnym świecie, koncentruje się na Rusi w IX–XVI wieku. To wówczas, w procesie transplantacji na rosyjski grunt potencjału kulturowego dwóch wielkich imperiów: Bizantyńskiego i Mongolskiego, zrodziła się cywilizacja, która nie tylko nadała ton nowożytnej kulturze rosyjskiej, ale także przesądziła o współczesnym wizerunku rosyjskiego narodu i państwa. Istotę tego oryginalnego wymiaru cywilizacyjnego określa, aż do czasów współczesnych, uniwersalny dwusystem, nadający jej od wieków niepowtarzalne oblicze. Tworzą go system polityczny rosyjskiej państwowości – samodzierżawie (absolutyzm), i system religijny – specyficzna rosyjska duchowość, opierająca się na prawosławiu.