Reprezentatywny, autorski wybór twórczości nowelistycznej prekursora rosyjskiego postmodernizmu. Autor umieścił w nim swoje najciekawsze, najbardziej głośne utwory, w których ujawniają się główne cechy jego pisarstwa: oniryczna wyobraźnia, skłonność do groteski, nonkonformizm, a przede wszystkim niezaprzeczalny talent w kreowaniu obyczajowo-intelektualnej prowokacji. To właśnie opowiadania z tego tomu spowodowały w latach 90. brutalny atak części rosyjskich elit politycznych na pisarza, oskarżających go o “zdradę narodową i szerzenie pornografii”. Trudno tu nie zauważyć kontynuacji nagonki, jakiej uległ Jerofiejew jeszcze w latach 70. i 80. XX wieku, kiedy to usunięty został z szeregów organizacji pisarskiej. Dziś opowiadania zawsze “niepokornego” prozaika rosyjskiego znane są w niemal całej Europie, a na podstawie tytułowej noweli Alfred Schnittke skomponował współczesną operę.