Jest to XIX-wieczna powieść, która pozornie ma formę tekstu pochwalnego (panegiryku) na cześć Zygmunta Podfilipskiego. Jacek Ligęza bezkrytycznie ukazuje cnoty i zalety swego przyjaciela. W istocie jest to satyra i drwina ukazująca, w osobie Zygmunta Podfilipskiego, słabości i wady ówczesnej arystokracji oraz epoki pozytywizmu. Wyrafinowana ironia oraz wspaniale dobrany język są dużą zaletą tej powieści.