W tomie III znajduje się żywot Arystydesa (ok. 530-467 przed Chr.), zwanego "Sprawiedliwym". Był on ateńskim mężem stanu, którego najpierw wygnano po przeprowadzeniu procedury ostracyzmu, potem odwołano z powrotem do ojczyzny w przededniu najazdu perskiego króla Kserksesa, a wreszcie powierzono mu ustalenie wysokości składki dla poszczególnych członków nowopowstałego Związku Morskiego. Jego historię zestawił Plutarch z żywotem Katona Starszego (Marcus Porcius Cato; 234-149 przed Chr.). Ten w młodości był żołnierzem, potem konsulem, triumfatorem i wspaniałym mówcą, człowiekiem niewzruszonym w praktykowaniu cnót męstwa, sprawiedliwości i roztropności. Był także politykiem, każde przemówienie w senacie kończył słynnym: "Sądzę, że Kartagina nie powinna istnieć". Porównanie (synkryza) zestawiające cechy wspólne, ale i różnice obu tych postaci, nadaje całości głębszy sens.