Kiedy latem 1768 roku kapitan James Cook wyruszał w pierwszą ze swych legendarnych podróży, trzecia część globu pozostawała nieznana, gdy jedenaście lat później umierał, w miejscu białych plam na mapach pojawiły się dziesiątki wysp o fantazyjnych nazwach, a cywilizowany świat po raz pierwszy usłyszał o tatuażach, tabu, kangurach, surfingu i rytualnych orgiach. Tony Horwitz, amerykański reporter zafascynowany wielkim odkrywcą, wyrusza w emocjonującą, pełną zabawnych przygód podróż jego szlakiem. W towarzystwie swego przyjaciela, australijskiego wesołka, odwiedza miejsca, do których przed laty docierał kapitan: Tahiti, Nową Zelandię, wschodnie wybrzeże Australii, Alaskę, Hawaje. Swoją relację przeplata lekturą dzienników Cooka, poszukuje jego śladów, usiłuje zrozumieć, kim byli brytyjscy marynarze dla ówczesnych gospodarzy tych ziem, kim jest sam Cook dla dzisiejszych mieszkańców. Rozmawia z uczniami tahitańskiej szkoły, mieszkańcami rybackich osad na dalekiej północy, członkami maoryskiego gangu, a nawet z królem Tonga i miss Tahiti. Dla jednych Cook jest bohaterskim żeglarzem, dla innych diabłem, który przywiózł ze sobą syfilis, gruźlicę i strzelby. Horwitz łączy w swej książce ton gawędy z poważną refleksją, poczucie humoru z błyskotliwymi obserwacjami, doskonały reportaż z romantyczną, choć pozbawioną patosu, pełną anegdot historią osiemnastowiecznych odkrywców. Kreśli przy tym fascynujący portret Cooka; potomka biednych rolników z Yorkshire, który został największym brytyjskim żeglarzem, tolerancyjnego i sceptycznego dziecka oświecenia, człowieka skromnego, który nie raz w swym życiu brany był za Boga.