"Maciek Miller wierzy w samograje. Jego przepis na prozę jest zniewalająco prosty: wystarczy dobrać atrakcyjny temat, który zapewni sympatię czytelników. Po utworze traktującym o samopoczuciu «trafionych» (wirusem HIV) i fenomenie metroseksualności («Pozytywni»), po powieści z tematem pedofilskim ("Zakręt hipokampa") pojawia się rzecz o niemocy płciowej."