Historia szwajcarskiej bankowości jest dla Vontobela kanwą, na której snuje rozważania o współczesnej ekonomii, przedsiębiorczości i etyce biznesu. Autor w sposób krytyczny przygląda się różnym aspektom globalizmu, dystansując się od naiwnej wiary w jego zbawienny charakter. Refleksje Vontobela łączą w sobie mądrość dojrzałego człowieka, doświadczenie skutecznego przedsiębiorcy i przenikliwość wrażliwego obserwatora. Dzięki temu dostrzega związek pomiędzy globalizmem i fundamentalizmem grasującym w polityce, gospodarce i życiu społecznym. W książce Człowiek miarą wszechrzeczy Hans Vontobel stawia zasadnicze pytanie - czy gospodarka wolnorynkowa i globalizacja jako systemy ekonomiczne są fałszywe w swych założeniach, czy tylko błędnie interpretowane? W tym kontekście autor pokłada swoje nadzieje w szeroko rozumianej elicie, która na nowo potrafi zinterpretować współzależność gospodarki, kultury, historycznego doświadczenia i wartości ogólnoludzkich. Historia i codzienna praktyka uzasadniają brak zaufania do doktryn społecznych i ekonomicznych. Zdaniem Hansa Vontobela, nie ulega wątpliwości, że nadchodzące lata wyznaczą granice dla nieskrępowanej gospodarki wolnorynkowej i płytkiego, pozbawionego wyobraźni globalizmu, gdyż w przeciwnym razie ludzkość zakończy rozwój ekonomiczny na etapie gospodarczego darwinizmu.