Paprochy to powieść pokoleniowa, obraz najtrudniejszego i jednocześnie najciekawszego okresu przemian w dwudziestowiecznej Polsce widzianych oczami dojrzewającej na ich tle bohaterki. Dziewczyna dorasta, zmienia się, przeżywa pierwsze zauroczenia i związane z nimi rozczarowania, podejmuje walkę o siebie i naturalne dla człowieka prawo do wolności. Pragnie się rozwijać, podróżować, kochać. Niestety na każdym kroku napotyka opór systemu, który wdziera się między ludzi, fałszuje prawdę, upokarza. Paprochy to także ciepła opowieść o uczuciach. Dzięki niezwykłej wrażliwości pióra i subtelnemu darowi obserwacji autorki otrzymaliśmy barwny portret rodziny, głębokich relacji międzyludzkich, a także zależności wynikających z zakorzenienia w mechanizmach komuny. Paprochy to książka, której treść i styl zmieniają się wraz z przemianą samej narratorki, tym samym z wydarzeniami, którymi żyła Polska począwszy od lat pięćdziesiątych dwudziestego wieku.