Korespondencja rodziny Hulewiczów z Emilem Zegadłowiczem obejmuje 163 listy pisane od maja 1918 roku do 3 lutego 1938 roku. Pozwala ona w dużej mierze uzupełnić luki w historii pisma „Zdrój”, jak też w prehistorii późniejszych czasopiśmienniczych inicjatyw Emila Zegadłowicza. Przynosi wiedzę o wielu znaczących epizodach życia artystycznego międzywojnia, rzuca nowe światło na związki i warunki funkcjonowania grupy ekspresjonistów i formacji Skamander, niejednokrotnie pozwala zajrzeć za kulisy oficjalnego świata kultury i obyczajowości początków istnienia II Rzeczpospolitej. Zachowaną korespondencję Hulewiczów prezentujemy w trzech blokach, kompozycja ta wynika z problematyki i chronologii poszczególnych zespołów listów. Listy Jerzego Hulewicza poświęcone są przede wszystkim kwestiom artystycznym związanym z funkcjonowaniem „Zdroju”. Listy Witolda tyczą dwóch zasadniczych kwestii: twórczości dramatycznej Emila Zegadłowicza oraz pracy literackiej Witolda – tłumacza literatury niemieckiej. Wątek osobisty zaś: perypetie małżeństwa i jego rozpad, zdominował treść listów Wandy Hulewiczowej. Tom został bogato zilustrowany.