Torrente Ballester bada genezę procesu twórczego: zamknięty świat powieści, prawdopodo­bieństwo, związki historii z fikcją i tekstu z autorem. Dwa wątki krzyżują się w tej powieści, aby opowiedzieć o miłości narratora, nieśmiałego wykładowcy literatu­ry, do młodej Greczynki Ariadny, z którą dzieli chatkę na Wyspie Ściętych Hiacyntów. Ariadna z ko­lei jest zakochana w pewnym na­ukowcu, autorze książki, w której poprzez zastosowanie skompliko­wanych teorii stara się dowieść, że Napoleon nigdy nie istniał - został wymyślony przez Nelsona, Metternicha i Chateaubrianda. Wszystko to nieustannie oscyluje pomiędzy możliwym i niemożli­wym, pomiędzy wyobraźnią i do­tykalną rzeczywistością. Postaci Cagliostra i Żyda Wiecznego Tuła­cza także pojawiają się w tej histo­rii, gdzie erotyzm i melancholia mieszają się z ciętą ironią. "Jeśli istnieje niebo, Torrente Ballester siedzi w nim po prawicy Cervantesa". José Saramago "Patriarcha literatury hiszpańskiej". J.M. Martínez Cachero Gonzalo Torrente Ballester (1910-1999), studiował filozofię i prawo na uniwersytetach w Santiago, Oviedo i Madrycie. Był profesorem literatury, powieściopisa­rzem, eseistą i dramatopisarzem. Od 1975 r. był też członkiem Królewskiej Akademii Hiszpanii. W 1982 r. otrzy­mał Premio Príncipe de Asturias de las Letras, a w 1985 r. najbardziej presti­żową w świecie hiszpańskojęzycznym Premio Miguel de Cervantes. Uważa się go za przedstawiciela realizmu magicznego w literaturze europejskiej, choć popularność przy­niosła mu monumentalna, trzytomo­wa powieść obyczajowa Blaski i cienie oraz erotyczno-historyczna powieść Kronika zadziwionego króla. Wyspa Ściętych Hiacyntów to jedna z części tzw. "trylogii fantastycznej".